من فکر میکنم در آینده :
یه موجود کوچیک، مثل یه ربات کوچول موچولو می سازند که بره داخل رگ قلب و جایی رو که پاره یا بسته شده ، عمل کنه.
البته ساخت این ربات نیاز به علم نانو داره که خوشبختانه ایران در این زمینه در حال پیشرفته.
به امید روزی که کار انسان ها آسان تر شود.
من فکر میکنم در آینده:
یه قرصایی ساخته بشن ، مخصوص فیلم برداری و عکس برداری از داخل بدن.
از راه دور کنترل بشن.
خیلی جالب میشه. خیلی ام کار پزشکا آسون میشه.
آخرشم که دیگه دفع میشه. خخخخخخخخخ
من فکر میکنم در آینده دفتر خاطراتی درست میشن که حافظه شون نا محدوده ... درضمن هم میتونیم توشون بنویسیم و هم میتونیم صدامون رو ضبط کنیم. تاریخ و ساعت هم (شمسی) به صورت خودکار با خاطره ثبت میشه. همون موقع هم فیلم یا عکسمون ، همه باهم تو یه برگ ذخیره بشه. واااااااااااای چه خاطره ای بشه. خیلی جالب تر از جالب میشه.
این یکیو دوست دارم.
باگذشت زمان وپیشرفت تکنولوژی درآینده ای نه چندان دور جعبه های حمل وسیله ای ساخته میشه که:
استحکام بالایی دارن یعنی اگه وسیله ی شکستنی داخلش بزاری به هیچ عنوان شکسته نمیشه.
حتی ممکنه جعبه هایی با قابلیت کوچک شدن هم ساخته بشن.این جعبه ها برای جابجایی وسایل نرم و قابل فشرده شدن کاربرد دارن .
مثلا داخل یه جعبه مقدار زیادی پارچه میزاریم ودر جعبه رو میبندیم و کلید روی جعبه که مخصوص کوچک شدن هست رو فشار میدیم اینجوری جعبه خودش کوچیک میشه وحمل وسیله های داخلش هم اسون تر میشه.
ممکنه جعبه های سخن گو هم ساخته بشن
اینطوری دیگه نمیخواد فهرست وسیله های داخل جعبه رو روش با ماژیک بنویسیم،هرموقع خواستیم بدونیم داخل جعبه چیه ،بافشاردادن یک کلید متوجه خوایم شد.
